Rudie Kagie Een gewezen wingewest Suriname voor en na de staatsgreep

De eerste vijf jaar onafhankelijkheid brachten Suriname weinig voorspoed: de ene helft van de bevolking vluchtte naar Nederland, de achterblijvende andere helft leek óf slachtoffer van de corruptie, óf droeg haar steentje bij aan het handhaven van het malafide systeem. Twee regeringen-Arron slaagden er niet in de beloften over de opbouw van het land na te komen.
Op 25 februari 1980 werd aan Arron en de zijnen de rekening gepresenteerd: een militaire staatsgreep maakte een einde aan hun bewind.
De ontwikkelingen in Suriname zijn symptomatisch voor de gang van zaken in menig gewezen wingewest. De 3,2 miljard gulden aan Nederlandse ontwikkelingshulp kwam, voor zover besteed, in de eerste plaats ingenieursbureaus en internationale bedrijven ten goede. De verpauperde bevolking werd er weinig beter van. De regering vestigde alle hoop op de bauxiet, terwijl met andere, van oudsher aanwezige mogelijkheden in het land geen rekeníng werd gehouden. Vele bevolkingsgroepen dreigden van deze technocratische aanpak het slachtoffer te worden.
Dit boek is een poging de maatschappelijke achtergronden van de Surinaamse gebeurtenissen beter te begrijpen. De nieuwe machthebbers namen een zware verantwoordelijkheid op zich: zij wekten de verwachting dat alles op korte termijn ten goede zou keren.

Rudie Kagie werkte als dagbladcorrespondent in Paramaribo. Hij verliet Suriname nadat hij door de militairen was opgepakt en in een nachtelijk verhoor onder druk gezet om zijn bronnen prijs te geven.